1. هنگامی که خبر در گذشت کسی را می‌شنویم، می‌گوئیم: 

« إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ » (بقره / 156) همانا ما از آن خدائیم و به سوی او باز می‌گردیم. 

2. هنگامی که خطرهای ناگوار و بدعتهایی در دین پدید آید، می‌گوئیم:

 « رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ » (ال عمران / 8) پروردگارا دلهایمان را، بعد از آنکه ما را هدایت کردی، (از راه حق)منحرف مگردان و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش ، زیرا تو بخشنده‌ای . 

3. آنگاه که انسان مورد تهمت قرار می‌گیرد، می‌گوئیم:

 « رَبَّنا إِنَّکَ تَعْلَمُ ما نُخْفِی وَ ما نُعْلِنُ وَ ما یَخْفی عَلَی اللَّهِ مِنْ شَیْ‏ءٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ » (ابراهیم / 38) پروردگارا! تو می‌دانی آنچه را ما پنهان و یا آشکار می‌کنیم، و چیزی در زمین و آسمان بر خدا پنهان نیست. 

4. هنگام روشن کردن آتش و یا داخل شدن به حمام، می‌گوئیم: 

« رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ » (آل عمران / 192) پروردگارا! هر که را تو(به خاطر اعمالش)به آتش افکندی، او را خوار و رسوا ساخته‌ای و برای افراد ستمگر، هیچ یاوری نیست. 

« رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها کانَ غَراماً » (فرقان / 65) پروردگارا! عذاب جهنم را از ما برطرف گردان که عذابش سخت و پر دوام است. 

5. به هنگام رعد وبرق، می‌گوئیم: 

«هُوَ الَّذِی یُرِیکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ یُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ وَ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِکَهُ مِنْ خِیفَتِهِ وَ یُرْسِلُ الصَّواعِقَ فَیُصِیبُ بِها مَنْ یَشاءُ» (رعد / 12و13) او کسی است که برق را به شما نشان می‌دهد، که هم مایه ترس است و هم مایه امید، و ابرهای سنگین بار ایجاد می‌کند- و رعد، تسبیح و حمد او می‌گوید، و (نیز) فرشتگان از ترس او و صاعقه‌ها را می‌فرستد، و هر کس را بخواهد، گرفتار آن می‌سازد. 

6. هنگام دیدن پدر و مادر، می‌خوانیم: 

« رَبِّ اغْفِرْ لِی وَ لِوالِدَیَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ » (نوح / 28» پروردگارا! مرا، و پدر مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز. 

7. هنگام نظر در آینه، می‌خوانیم:

 « فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ » (مؤمنون / 14)پس بزرگ است خدای که بهترین آفرینندگان است. 

8. به هنگام دیدن شخص مریض، می‌گوئیم:

 «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنا عَلی کَثِیرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِینَ » (نمل / 15) ستایش از آن خداوندی است که ما را به بسیاری از بندگان مؤمنش برتری بخشید. 

9. آیه‌ای که به هنگام بر طرف شدن بلا و غم و اندوه خوانده می‌شود: 

« الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَکُورٌ » (فاطر / 34) حمد(و ستایش)برای خداوندی است که اندوه را از ما برطرف ساخت، پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است. 

9. آنگاه که انسان فرزندش را می‌بیند، می‌گوید:

 « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَی الْکِبَرِ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّی لَسَمِیعُ الدُّعاءِ » (ابراهیم / 39) حمد خدای را که در پیری، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید، مسلماً پروردگار من، شنونده (و اجابتکننده) دعاست. 

10. به هنگام وسوسه و یا دچار وسواس شدن، می‌خوانیم:

 « رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطِینِ وَ أَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ » (مؤمنون / 97و98) پروردگارا! از وسوسه‌های شیاطین به تو پناه می‌برم- و از اینکه آنان نزد من حاضر شوند(نیز)ای پروردگار من، به تو پناه می‌برم. 

11. به هنگام سختی و رنج، می‌خوانیم :

 « رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ » (دخان / 12) پرورگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان آوریم. 

12. به هنگام شادی و پوشیدن لباس نو ، می‌خوانیم: 

« رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلی والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ » (نمل / 19) پرودگارا! شکر نعمتهایی را که بر من و پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای به من الهام کن، و توفیق ده تا عملصالحی که موجب رضای توست انجام دهم. 

13. به هنگام داخل شدن به خانه و یا شهری، می‌گوئیم: 

« رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصِیراً » (اسراء / 80) پرودگارا! مرا(در هر کار)با صداقت وارد کن، و با صداقت خارج ساز و از سوی خود، حجتی یاری کننده برایم قرار ده. 

14. هنگامی که از گذشتگان یاد می‌کنیم، می‌گوئیم: 

« رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونا بِالْإِیمانِ وَ لا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذِینَ آمَنُوا » (حشر / 10) پروردگارا! ما و برادرانمان را که در ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز و در دلهایمان حسد و کینه‌ای نسبت بهمؤمنان قرار مده. 

15. آنگاه که انسان دچار سهو و فراموشی می‌گردد، می‌خواند:

 « رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِینا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَیْنا إِصْراً کَما حَمَلْتَهُ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنا » (بقره / 286) پروردگارا! اگر ما فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه مکن، پروردگارا! تکلیف بر ما قرار مده، آن چنان که(به خاطر گناه و طغیان)بر کسانی که پیش از ما بودند، قرار دادی. 

16. آنگاه که انسان، مرتکب گناهی می‌شود، می‌خواند:

 « رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ » (اعراف / 23) پروردگارا! ما به خویشتن ستم کردیم و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی از زیانکاران خواهیم بود. 

17. هنگام صدقه دادن، می‌خوانیم:

« رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ » (بقره / 127) پروردگارا! از ما بپذیر که تو شنوا و دانایی. 

18. هنگام مواجهه بادشمن، سفارش شده است که بخوانیم:

 « وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ » (یس / 9) ودر پیش روی آنان سدی قرار دادیم، ودر پشت سرشان سدی، وچشمانشان را پوشانده‌ایم، لذا نمی‌بینند. 

«رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرِینَ » (بقره / 250) پروردگارا! پیمانه شکیبایی و استقامت را بر ما بریز و قدمهای ما را در راه خود ثابت بدار و ما را بر جمعیت کافران ، پیروز بگردان. 

19. به هنگام وارد شدن به هر منزلی، می خوانیم: 

« رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلاً مُبارَکاً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ » (مؤمنون / 29) پروردگارا:ما رادر منزلگاهی پر برکت فرود آر، وتو بهترین فرود آوردگانی. 

20. هنگام شروع قرائت قران، می‌‌خوانیم: 

« رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاکْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِینَ »(ال‌عمران / 59) پروردگار! به آنچه نازل کرده‌ای، ایمان آوردیم، و از فرستاده (تو) پیروی نمودیم، ما را در زمره گواهان بنویس. 

21. هنگام سوار شدن بر کشتی، می‌خوانیم: 

« وَ قالَ ارْکَبُوا فِیها بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ » (هود / 41) و او گفت:به نام خدا بر آن سوار شوید و هنگام حرکت و توقف کشتی، یاد او کنید. که پروردگارم آمرزنده و مهربان است. 

22. هنگام سوار شدن بر مرکب(ماشین)می‌خوانیم: 

« سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ» (زخرف / 13) پاک و منزه است کسی که این را مسخّر ما ساخت. و گرنه ما توانایی تسخیر آن را نداشتیم. 

23. ذکر یونسیه در عرفان عارفان: 

« وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادی فِی الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ » (انبیاء87) و ذالنون (یونس) را (به یاد آور) در آن هنگام که خشمگین (از میان قوم خود) رفت، و چنین می‌پنداشت که ما بر تو تنگ نخواهیم گرفت، (اما موقعی که در کام نهنگ فرو رفت) در ان ظلمتها (ی متراکم) صدا زد: (خداوندا) جز تو معبودی نیست منزهی تو، من از ستمکاران بودم. 

عارف بالله، مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی می‌فرماید: 

از مراد ملا حسینقلی همدانی سئوال شدچه عملی را شما تجربه کرده‌اید که می‌تواند در حال سالک مؤثر باشد؟فرمود:در هر شبانه روز یک سجده طولانی بجای آور و در حال سجده بگوید: « لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ » در حال ذکر این چنین توجه کند که پروردگار منزه از این است که بر من ظلمی روا داشته باشد، بلکه خود من هستم که بر نفسم ستم کردم و او را در این مهالک قرار دادم.استاد من علاقمندانش را به این سجده سفارش می‌کرد و هر کس که انجام می‌داد تأثیرش را مشاهده می‌کرد، مخصوصاٌ کسانیکه سجده را بیشتر طول می‌دادند.